EKSİLİYOR DÜNYA...
İnsanlar eksiliyor birer ikişer,
Eksiliyor bütün sesleri çocukların Ve bütün istasyonların hasret şarkıları. Arzuları tükeniyor kentin, Akşamdan sabaha ihtirasları soğuk. Hayaller kaybettikçe gerçeğe Kapatıyor kapılarını delikanlı sevdalar. Güneş eksiliyor ve hava Hava eksiliyor her gün. Kelimeler dökülüyor kayınlardan Kelimeler tükeniyor. Eski bir ömürden günler, Ölüm eksiliyor. Avuçlarında tutsak zaman, Tüm cevapları soruların, Ve eksilen her şey, Dünya, sende toplanıyor Sen çoğaldıkça adın; “hayat” konuluyor… 15.12.2010 m.abdırgan |
Sevgiler..