Mütebessim
Ezgilerimin altında adın
Üşür hasret Keskin nükteli Ozan türkülerinde Gözlerin, rengi soluk Ve eylül düşmüş üzerine Toprağa bulanık her yerin Şivan kokar sessizliğin Damlar direnişim avuçlarıma Uçurumlardan sana düşüyorum Her yerim kan Sızı ki... Revan Hoş özlesem, Soyutlanan adına kuş kederim Sığmaz... Hayalini içer Yüreğimin en zayıf yanı Mütebessim ağlarım Şiirler döktüm ardına Uçurdum güvercin kanatları Paçasında lahika özlem Sürüldü ebedin sürmeleri Alnıma Kırık bir çift kanat Düşer topuklarıma Alışıklığım nasır Her adımda Figan gülerim... Kırar mı kurşun kelâmı Dindirir mi açlığını heybemin Sarılsam kil rengi kumaşına Kokun gelir mi sahi? Hâlâ Öykünürken kuytularında Rüzgâr hecelerimde Ilık bir yel daim mısralarımda S/ayıklar durmadan Uzak Yakın yolları Baba... Babacığım... Edebiyat defteri yönetimine şükranlarımla saygılar. |
Ve eylül düşmüş üzerine
Toprağa bulanık her yerin
Şivan kokar sessizliğin
Damlar direnişim avuçlarıma
sızım sızım şiirdi
kutladım canım,
sevgiler,