başlarken, umurumda değildi varacağım yer
tomurcuksuz, dal budak saldım
dilime düşen adın
ne çok ağırmış
içime düştüğünde anladım!...


âniden uçuveren gülüşüyle
göğsüme saplanıp kalan bu firak
çok uzak bir yazdan kalma...

varlığım, gerçek olmayan bir hayâl
dünya nimetleri
yaşamak ve mutluluktan bîhaber
vurmakta zamanı

karınca sürüsü düşüncelerle, gündüzü ararken
perde perde iniyor karanlık
geceye açılıyor gözlerim yine yeniden...

hüznün kara isinde, önünü göremeyen hayat
hırçınlaşıyor gitgide
düşle gerçek arası sürmede med cezirler…

kaçak günlerin ardında
sana sevgi açlığım taptaze dururken
daha bir güçlenip, derinleşiyorsun içimde
anılara doğru kayıyorum durmadan

güçsüzüm
umutlu bir gülüş açılamıyor dudaklarımda
kendi düğümlerimi, kendim çözemiyorum artık

aydınlığımı karartan bir gölge pusuda hep
yenilgide yürek gücüm
sevmek yenilmekmiş

kolu kanadı kırık bir zamanın
ıssızlığının yankısı vururken
kim kime tutunacak!
nasıl susturacağım, içimde s e n diye haykıran sesi?

ebedî çıplaklığı kuşanmış bahçemdeki ağaçlarda
bir daha duyulmayacak mayısın sesi

gelip yüreğimi vuran kötülük
kader kazanının katranıydı
sıyrılamadım / sıyrılamadık
ölüm melteminde uyudu sevda…


Hâdiye Kaptan
c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir