kayıp aranmıyor
Evinden uzaktı
Dar bir sokaktı Işıklarla sıkışmış Işıklarla bezenmiş Işıklarla vurulmuş Işıklıydı ancak dardı Gökyüzünden evi kadar uzaktı Camlara vursa da kimseler açmazdı Işıklar haddinden fazlaydı ama Vakit’te epey bir akşamdı Kadındı Evinden uzaktı Hem de; Amacını aşmış bir yalan kadar uzaktı Her taraf ışıktı Yürüdüğü yer Dokunduğu yer Medet umup tutunduğu yer Çocukları telaşına atsalar boğulacaklardı Ve bu haliyle; Güneşte yağan bir yağmur kadar da anlamsızdı… |