Monolog Sızlanmaları II
Cam kesiği üstünde yürümeyi öğretir ayrılıklar
Perde açılır Pandomim der rejisör. ... Ben monolog Zifiri bir kuyunun içinden geldim Güneşi balçığa bulayıp Uzaktan güleceğim. Ve siz Elleri alkış tutmaktan nasırlaşan zebaniler Ayrılıkları yarattığınız için pişman olacaksınız. Suflör! Dikkat ettin mi? Bütün ayrılıklar sana benziyor. Ne vakit Jilet kesiği olsa kalp Kirpiklerin yağıyor dudağına Her repliğe aç ve lâl kalıyorsun. Vivaldi perdenin ardında ağlarken Tüm oyuncuların ağzında son buluyor drama Her repliğe bir gözyaşı sığıyor Ve sahne düşüyor g-özümden. Perde kapanır Soluklanır sahne. ... Perde açılır Feeri der rejisör Ütopya’nın karanlığı sahnelenir İblisler kahkahalarını boşaltırken Küf kokan perdelerin üstüne Gözlerimi kapadım. Eğer annemi görseydim Ona beni neden doğurduğunu sorardım Biliyorum Ağlayacaktı çatallaşmış dilimden dökülen sözler yüzünden. Suflör! Bilirim sözün geçmez ama Söyle rejisöre Feeri’yi bitirsin. Kapatsın perdeleri Alsın bu yasa boğulan melekleri omzumdan Ve bilsin ki Yeni bir ütopya sancısında yeniden açılacak perde. ... |
Kurdela güzel durmuş