Bağıran şiirlerAvazı çıktığı kadar bağırdı şiirler... /Ölüverir harfler zamanın kaldıracında Kamçılanmış düşleri varsa kelimelerimin Cümlelerimi dizginleyebilene aşk ola Edebiyat dediğin şey Hırçın dalgalaların limana vuruşu Kafiyesi olmayan hayat gibi derme çatma bir baraka aşk Oysa şairin o hep dik duruşu Hüznünden değilde ya ney? Rivayet olunduğundan beri ölüm kaç mezara gömdüm fikrimi kemikleri kayboldu şiirlerimin Peştemale sardığım hayaller gibi Yağmur olup yağdı üstüme gece Yıldızlarıda uyurken gördüm Sağırdı duymadı beni şiirler.... Avazı çıktığınca bağırdı gölgeler Aynalara yansıyan ambians önüme dikilen sıra sıra heykeller Çatmış kaşlarını duruyorken aşk Vurulmuşken yüreği serçenin Ramak kalmışken ölümüne şiirin sokağımdan geçmedi ambulans Sıvadım güneşi koca bir malayla kalburu çıkmış dağlar gördü Bir martı öldü vurdu sahile Ruhumun bu gece dili çözüldü Tenimde tuz ve ter kokusu Kestim umudumu keskin bir baltayla Yürüdü durdu bir hayal tamda önümde aşk kimseye benzetemediğim bir kadın Dul kalan şiirler gibi bir başı mahmur Duymadı o beni anımsarken rüzgar Bir yanım şiir,bir yanım ıhlamur |