Düğümlenmiş şiir
Dudakları nasırlaşan palyaço gibi yalnızlığım
Gözpınarları yosunlaşan soytarıların aynası Ve hatta yanaklarına düşen o pembe toz bulutları gibi küskünlüğüm. O ayna, içimin yansımaları İnce bir ipin üstüne düşen ipsiz sapsız adamların kalabalığı gibi Sahte… Geceyle becerilmiş içimin piç kaygısı Ah, sevgili adaletsizliğim Geldiğinde hep uyuyup kalıyorum darağacının kırılmış taburesinde. Adam asmaca oynayan kızların ebedi soytarısı Kaç kez geldin ki sen İçim, ardından kalan yokluğu hiçliğe peşkeş çekip kuduruyordu. ... |
üreğinize sağlık .