BENDEKİ HAZAN
Aşkın vuslatından geçtim
Gözlerim beklemelere sürgün.. Gamlı,hüzünlü bir yaşam durdu hep kıyılarımda Sessiz fırtınaların darbesiyle yıkıldı dalgakıranlarım Ellerini ısıtmak şöyle dursun Buğusu kırağa çalar nefeslerimin… Sızısı işlendi ilmek ilmek yaraların Yarı yok gibi sevda yüreğimin nasırlarında Gönül kırıklıkları değince yüreğime Can veren umutlarımı kefenledim… Her bakan gözde ölü hisler almışım Çocuk ellerimde kocaman acılar büyütmüşüm Bir anlamı olmalı ya anlamlarımı yitirmişim Eksilerden yarım kalmış bir ben yaşıyorum… Bütün dünya ışığa vursa ne çıkar İçimin ama aydınlıkları var Mutluluğun sesi yankılansa ne çıkar Beni eksik kahkahalarım var… Sen ! Erik ağaçlarını giymiş gibi Seviyorum diyen sesin Çınladı sağır duvarlarımda Köhne yalnızlığımın ayaklarına dolandı Şaşırdı öksüz paniklerim Bir ışık yansıdı senden yana Titredi karanlıklarım Bin serçe dala konmuş gibi Ürktü,kanatlandı korkularım Dokunma ! Çek bahar ellerini Hazanım kurutur yapraklarını… |