Bayramlar pusu kurmuşken duldasız yaşlarıma
Takvimler dönümünde yılının/bir gözü açık
Ellerinin nasırından öpmek istiyorum
İnancım bastırırken ağıtlarımı/dolukmuş suskuma umut
Anladım ki,
Hicranım baharını yaşıyor yeniden
Hasret/liğ/im taş duvar ortasında…

_Ölümün kirli sakalları ağarınca/ kuşluk vakti
Gölgesiz kaldı Karadağ yamacında
Bu ağıt xezal’ın babasına_



Öksüzlük hırkasını giyinmiş gökyüzüm
Lâl sağanağında şimşekler âmâ
Dört yanım yanık kahkahalarda
Ah döşüyor üryan kalan yanıma…


_Tüm mısralarda adının harfleri çoğalırken
Yeni anlamlar kuruyorum yokluğunun koynuna_

Laedri öykünmelerinin gece vardiyalarına yetim bakışlarım
Ölü masallar doğuruyor yüreğim
Kuşandığım masumiyet zırhı eskiyorken dilimde
Devrediyor vuslat yeminleri yarınlarıma…


Siyah ayinler dönencesinde düşüyorum kederin zülüfüne
İçimdeki çocuğa ihanet ediyor semazen hıçkırıklarım
Ve k/ana k/ana içtiğim kılıç kesiği isyana muzdarip dudaklarım
Sus düşüyor ellerim çığlığıma…


//Yoksunluğa kıvrılınca elemli v/ay
Gülümsemeler hasatsız topraklarda imece saatlerim
Işıldayan özlemlere ruh ayazı bir türkü tünemiş derin bir ah’la
Sen çalıyor o bildiğin yalnızlık yurdu//


_Usul ve narin sunaklardan akıyor zaman
Gün geceye ifrit bir zifri döküyor
Fırat’ın asiliğini yalnızlığına katarak
Gözyaşlarımı selamlıyor anılar_

Gece harami heybesinden dökerken dünlerimi
Sepya fotoğrafların selamı kanatıyor kapanmayan sen’imi
Sabrımı ırgaladıkça kangren ayrılıklar
Arşı âlem tutuşuyor yüreğim
Avuç içi kadar küllerim savruluyor kahrımın rüzgârıyla…

Dün,
Divane hasreti körükledikçe ölüm y/akıyor fikrim
Yorgun takvim yapraklarında vaveyla suskum köz köz
Ellerimden kaçan uçurtmanın terkisinde salınırken özlemim
Hüznü ilikliyor gözlerime kimsesizliğim…


Kin yükleniyor çığlığım
Soluksuz çizdikçe yüzünü
Kana boyanıyor yüreğimin her yeri
Gece gündüz düşüne korsan uykusuzluğum
Acz/yetim tenime gölgeli heyhat!
Esridikçe yüreğim
Sözcükler ketum serzenişle mıhlanıyor sen yerime…

Tenime bir soluk izi rüzgâr boyun eğmiş
Araf’ın eteğine tutunurken gözlerimin fizahı
Geceye meze esrik bir zaafla
Bir çırpıda boy verip sana dönüyor dilim
Es’ine türküler büyütüyor özlemim yanık kavalla…

Bir demet menekşeyle yasına düşecek adımlarım
Yangın özlemlerimle
Soğukluğundan öpeceğim adını
Üşüme babacığım
Çarşaf çarşaf örteceğim kabrini
Dudağıma mimlenen dualarımla…


Hazal karadağ