Çetindi çağ, yokuştu yolları ömrün, gençtik!
İki kuru can kaldık şimdi ten kafeste, tenha...
Varsa defterde karalanmamış birkaç sayfa;
En güzel besteyi galiba, bu son fasılda geçtik!
Seninle yaşlanmak, evet, en güzeli bu!
Yüreğimdeki tek
yeşil dal; sana tutku...
Aşkla sakındığım hoyrat rüzgârlardan;
Tükenmeyen umut ve
ölümüne korku!
Bu ev, ikimizden alıyor sıcaklığını, canlı;
Koltukta ellerin, duvarda gölgen ikimizden!
İkimiz birden bir soluyoruz hayatı,
Beni arkada koyma diyorsam, bu yüzden!