SU KATILMAMIŞ MERHAMET
Yorgunluğum bacaklarıma eziyet
Küskünlüğüm kalbime ıstırabım gözlerime. Kim olsa benim yerime dolu dolu yaşamayı sayıp meziyet Koparıp köklerini topraktan ufuklara erişmeyi düşlerdi uçaraktan. Şimdi ben kendi yerime Düşünmeyi bırakıp Uzatarak bacaklarımı ulu orta Gülümsesem eleme bile Kalbimi dinlendirmek için Aferin der mi cemiyet? Sonra düşünsem Ben olsam kendi yerime ufukları silüetlere bırakıp Bacaklarımı çekip karnıma hüzünlü bakmayı yeğlerim. Bırak kalbimde bir bin yıl daha yaşasın Su katılmamış merhamet. İsmail UYSAL |
kalemin daim olsun..esen kalınız.