Kimden Kaldı Bu Enkaz!
Akıl ne der bilemem, lakin yürek hep aynı
Aynı hamam aynı tas, aynı ritim aynı haz! Akıl sarsa da kalbi, gönül dinlemez beyni Felekten gün çalmaktır, cırcır böceğine yaz! Güneşe meydan okur ayın karanlık yüzü Zifiri karanlığa kurban ettik gündüzü Kustu dağlar hıncını, pembeleşti tunç yüzü Kaldı eteklerinde bir Köroğlu bir Ayvaz! Kalpten dudağa gömdük tüm ölümsüz aşkları İndirdik yeryüzüne cennetteki köşkleri Boğduk ellerimizle doğmamış kuşakları Bedenden öte geçti, ruha bulaştı maraz! Ve hatalar, keşkeler ve onulmaz yaralar Beyaz üstüne gölge gibi düşen karalar Sonrası bağbozumu, bilindik manzaralar Aynı sarı yapraklar, yine güz yine infaz! Ey aşkın bakiresi, dölünü kimden aldın! Ateşi sen yakmıştın, külünü kimden aldın! Sağlam teslim ettiğin ölünü kimden aldın! Kim kıydı gençliğine, kimden kaldı bu enkaz! ] |