Dağıldım…
İki cümle arası uzun bir yolculuktu yokluğun
Dönülmezlerinden,
Ayrık otu yaralarına basılmış kaçamak öpüsler gibi
Acıta acıta geldi ayrılık….

Birbirini tamamlayarak geliyor sesler
Körlestikce yozlaşan duygulara inat çoğalıyor
Kirleniyor mavi
Mavi gökyüzümden sökülüyor…





Düğümledim şimdi ellerime dolanan tüm yoklukları
Söktüm attım prangasını
içimde ki ifrit kadının…
Şimdi melek maskesi takan her yüzün arkasına
Bulanık aynasından bakıyorum...




Kendime nöbetlerim var karanlığın en koyusunda
Işığın alaycı göstermelerinden gizlendiğim
Kuytularında soyunuyorum içimin
Güçsüz yanımı seriyorum en dibine
En çok ben eziyorum
Susturdugum cümlelerimi….




Köreltilmiş
Dudak kenarı artığı küfürler savuruyorum
bilmediğim bir dilde…
Uçurumlardan atlıyorum
Nehirler geçiyorum
Tarifsiz yalanlar söylüyorum bana ,
hep kandırmaca…

Maviyi çalıyor piyanoda bir adam

Ben gözlerime sürgüler çektim

Yıldızları dinliyorum…..