Kelebek ölüsü’’ruhumuz öpüşürdü başkasındayken ağzımız’’ kangren çicekleri toplarken ömrümüz hep gülümseyerek bakardık güneşe ellerimizde kelebek ölüsü yastığımın altında biriktirdiğim diş izlerinde bulmak umuduydu seni özlemek çareler aramak gelmezdi akıla çünkü çarelerin kaburgaları kırık göz yaşları kaynar alev kapıda karşılamak aşk kokusunu yitik hayrete düşmek gibiydi seni sevmek ezberim bozuktu sana gelirken tek bildiğim kollarında ısınmak gözlerimi yummak kokuna bir çocuğun hayal kırıklığıydı ayrılık korkulu gözlerle annesine sarılıp ağlamaktı yalnızlık yoktun ve yok oldum ’’seni sevdikten sonra kend(t)ime hiç rastlamadım (!)’’ ... |