Geriatrikaç dünyanın çölüdür kum saati kaç şiirin dölüdür kağıtlara su kokusudur duyduğun toprak kokmaz belki şehre bir film gelir diye kaç duvardan atladım urbamda kemiklerim kentin dibi kara lekeli estağfirullah tövbe istiğfar ruhum günahın koynunda aklanır sandım müphem sokakların çıkmaz kaldırımlarında soysuz kedilerde var elbet yoz kentin arka bahçesine gömülü anneler ve sevdalar kadavra suratlı kahkahalar etimi sarmış itirazım var kısır kaldı hevesler doğurgan şererfsizlerin makamında kaç kalem kırdılar başım üstünde bozulmadı inkarım küçüktüm ufacıktım top oynadım acıktım (toprağa) her insan tecilli ölüdür... |
her insan tecilli ölüdür...
evet kaçınılmaz son ..... güzel şiir .... saygılar