YEŞİL/MÂVİ İÇ İÇE
Bir uçtan öbür uca, Karadeniz sâhili
İstersen çık gökten bak, boydan boya som yeşil. Toprağı çayır/çimen, geçit vermez ağaçlar Karayı göremezsin, dağlar, taşlar tam yeşil. Çayını kırpar iken, başına atar şalın Sen horonu güzel tep, şöyle edâlı salın Yok yeşilden başka renk, karaya hasret kalın İçerden dışarıya, o baktığın cam yeşil. Yaşım atmışı geçti, gidemedim oraya Evler orman içinde, serpilmişler araya Her türden güzelliği, vermiş Rabbim buraya Elvan çeşit çiçekler, çınar yeşil, çam yeşil. Orayı geç görenler, belki de dizin döver Nasıl bir Karadeniz, herkes durmadan över Sarmaşıkla sarılmış, sanki bir tele duvar Bahçeli evlerdeki, temel denen him yeşil. Fındığı güzel topla, her çiçekten koşam ör(*) Çık or’dan Sürmene’ye, gözlerine sürme sür Yeşilin ve mâvinin, her tonunu gel de gör Deniz mâvi, gök mâvi, kara desen yemyeşil… 19/10/’10 Hanifi KARA (*) Koşam: -Mahalli- çiçeklerden örülen gerdanlık. |
seçkiyide haketmiş gerçekten.
fakat,
'çık ordan sürmene'ye gözlerine sürme sür'
şimdi tekrar okuyunca burda takıldım. anlayamadım.
ama yine de taktire değer bir şiirdi usta kalem. ellerine sağlık.
gelin çiçeği tarafından 10/21/2010 10:06:06 AM zamanında düzenlenmiştir.