konserve ruhlarikiyle çarparsın yakası yırtılan ömrünü tuttuğun balıkların ruhundan haberi olmaz ölen ölene bu gün ağır bir tat alırsın dem vakti yağmurdan bilirsin bu şehir kuzguni bir intihardır yaşamakta ne var karıncalar incinir devlerin nazından ağlayan çocuklar korosu yüzü gülmezlerin hep konserve ruhlar aç bırakma beni ne olur her şeyden önce şiir yazmam lazım en çok da sana ama şimdi değil b ü t ü n hikaye ölümümden sonra |
Nefis bir şiir okudum üstat sayfanda.. Dediğini bilen ve güzel bir sesleniş sıkı bir üslup. derli toplu oldukça şiirsel
tebrikler **