Manolya Kokan Saçlara
Yalnız gezdiğim karaca dağının yamaçlarına
Gözlerinin resmini çizdiğim kara kayalara Uykusuz gecelerin gün doğumu sabahlarına Şimdi güneşler pencereden doğuyor mu bilemem Suya hasret ekilemeyen kıraç topraklarıma Toprağın üstünde kurumuş sararmış otlarıma Susuzluktan bir türlü yeşermeyen ağaçlarıma Şimdi sağanak yağmurların yağıyor mu bilemem Tan başlarken ekmeğe koşan ırgat insanlarıma Ağıllarından, dağlara yol alan koyunlarıma Tarla da yetişen domatese, patlıcanlarıma Gün doğmadan kırağıların, düşüyor mu bilemem Sevilmeye hasret bir damla kalmış aşıklarıma Umutsuzluğu, mutluluğa çeviren insanlara Kırışmış suratlara, soğuktan çatlak dudaklara Manolya kokan saça, buseler konar mı bilemem? Nurettin Aksoylu |