GÖÇDaha dün geldin bana, köküme toprak gibi Dalımda tomurcuklar daha açmadan soldu Ne ben akarsu oldum, ne sen çağlayan, deniz Henüz canı olmayan bir parça et’ti beniz Girecektin kanıma, açacaktın çiçekler Sevinmeyi beklerken, susuverdi böcekler Mâdemki göçeceksin saadet konağımdan Surlarını yık da git, mutluluk otağımdan Küllerimin vedası sana yoldaş olacak Hevesli kanatlarım uçmayı unutacak Gelişin rüzgâr idi, gidişin tûfan oldu Dallarımda tomurcuk açmadan hazan oldu Uçuşan saçlarını, topladın bohça gibi Al yanağın sarardı hazanda bahçe gibi Can ruhun beklerken, kaçırdın onu benden Kuruttuğun dalların yaprak, rengi tenimden Mâdemki göçeceksin saadet konağımdan Surlarını yık da git, mutluluk otağımdan Hasretine susarken dolu vurdu bengimi Benim derdim çaresiz, sen bulursun dengini Abdurrahim Küçük ___________________________________________________________________________ Bengi : Sonu olmayan hep kalacak olan, ilimsi, ebedi. |
harkaydı
selamlar