Gün doğunca mağaraya her gece,
Bir telaş sarardı Yarasaları
Çevirirken kutlu el,
Yüz yıllar boyu bir sağa bir sola
Çürütmesin diye toprak ana bir yanlarını,
Kimsecikler görmemişti onları.
İzleri silinmiş, unutulmuş
Dillerde dolaşan serüvenleri.
Gözleri açık kalsa da dünyaya
Kapanmıştı kulaklarına
Yeryüzünün nahoş sesleri…

Bilemediler onların bir ayet,
Bir muştu taşıyacaklarını.
Tam üç yüz dokuz sene geçecekti aradan.
Şehirde zalim hayat sonlanacak,
Bir gümüş akçe sırrı aralayacaktı.
Saçı sakalı karışan tarihin uzayan tırnakları,
Geçmişi bir bir parçalayacak…

Hikâyeleri güzel, görüntüleri nahoştu
Sınav çetin olsa da sonuç aşılacak yokuştu
Zor hayatı geçmişler,
Zalim Dokyanus’a inat yollarından dönmemişlerdi.
Çünkü sonsuz kudret ve azamet sahibi,
Tarihi bir misyon yüklemişti onlara.
Küçücük çekirdekte saklı koca çınarlar…
Bilinmez kalplerde,
Sırrına erişilemez,
Hikmetinden sual olunamaz gizemler gizliydi;
Doğruluşların da,
Dik duruşlarında…

Eğilmediler zulmün putuna
Düşmedi çocuklar gökdelenlerden
Kolayı yapmak değildi işleri
İlahi buyruğu taşımak o kadar kolay olmazdı elbet
Emir cüceden
Buyruk yüceden gelince,
Kılıç kından çıkıp sıyrılsa da;
Yürekleri başkaldıracaktı meydan çığırtkanına.
Asıl yüreksizlik,
Onu yürek yapana karşı duran
Küçülen, ufalanan
Süfliler diyarı sapkınına boyun eğmek
Dur! Diyememekti
Korkaklığa…

Zulmetin gücü kolaya kaçanaydı
Dünyanın aldatmacasına kanmak
Düşen yıldızın günün birimde ay olacağına inanmaktı
Güneş aydınlığı görmeyen gözler
Ayıramadılar sahte ile gerçeği…

Soylarından dolayı kısa yaşam hakkı tanıyan,
Kısacık ömrüne ilahlık sevdasını sığdıran zavallı,
Görememişti yolun sonunu.
Oysa onların ömrü çağlar açacak,
Bir Tarsus çobanı ona şaşacaktı.
Soy sop değildi onları yaşatan,
Gün gelecek,
Yeni bir devir doğuracaktı bu kutsal vatan…

Bu savaşta haçlının salibi yeniden kırılacak
Mil çekilmiş gözler ‘elif’, te şifa bulacaktı
‘Gerçekten’ yola çıktı zannıyla izinden gidilen bir kişi,
Görmezken bunca azmışın yerle bir olduğunu,
Bir kez daha denemek istese de;
Okunmuş hikâyeleri boyayarak,
Çocuk kitaplarında…

Yenilgi; azmışa güç veriyordu yenildikçe
Çaka gafletine takılan satılmış
Vefalı olamamıştı dön olduğu gibi…

Kendini miskinler yanında göstererek girdiği serüvende,
Uzun zaman yandaş devşirse de bilerek bilmeyerek.
Topladığı azla birlikte çok gafilleri,
Kurtaracağım diyerek alsa da gemisine,
Başladığı karadaki okyanus gezintisine,
Kendine vefakâr süsü vererek uyuttuğu insanlık,
Anlayacaklardı bir gün;
O, ne Tarsuslu çobandı gerçeği anlayacak,
Nede onların peşinden gitmek için dile gelen
Ve asırlar boyu onların kapılarında bekleyen…


Anladım, sen o değilsin;
El öpüş- diz çöküşleri göstermelik,
Gözyaşları arızadan mütevellit.
Kehf’imin kapısında bekleyen,
Beni görünce sevinmiş edasıyla,
Ayaklarıma sarılıp titreyen,
Müjdelenmiş ruh.
Bekçimi kaçırıp yerine geçen
Yabancı urbaya bürülü kıtmir…
19.10.2016
Abdurrahim KÜÇÜK