eylül dokunuşları
(babama...)
yine sensiz sonbahar başlangıçları yaşıyorum ufkum hükümsüz güneşlere gebe yine yüzümde hüzün tırmanışları biraz daha yeşili azaltarak sarıdan kehribara dönecek yapraklarda eylül dokunuşları sonbahar ve sen yoksun sarı kederler yığınak yapıyor yüreğimde sonbahar nereye baksam acıtan sarı yine üşüyecek gözlerim göçmen kuşların kanatlarında bu şehirden her dakika her saat kalkan trenler biliyorum yine beynimin içinden geçecekler katar katar göçler yaşıyorum ardından hep de her yıl bu mevsim kapımda nöbet bekler çetin karartma günleri biliyorum ölü yapraklar düşecek saçlarıma bir kat daha öksüzleşecek ıslak ağaç dipleri ağır göğsünde götürdüğünden de ağır bir kurşun olup yağacak üstüme yağmurlar gitgide solacak film karemdeki resmin bir tek gözlerin kalacak bana mıh gibi hafızamda çakılı bir de gözbebeklerine hapsettiğin dehşetin ah sen yaşam direncim söyle gitmek için neden bu mevsimi seçtin senden sonra bende de hüznün rengi sarı ruhumu acıtıyor yapraklarda eylül dokunuşları 09 eylül 2007 nuriye zeybek " eylül dokunuşları " adlı şiir kitabımdan |