nayino (4)gördün mü nayino yine boşaldı şehir kuşları kim küstürdü kim astı dallara ayrılıkları ne kaldı gayrı geriye dilimiz pür ateş dudağımızda üşüyen dem aldanma dışımızdan akan kalabalığa koynumuza aldığımız kendi yalnızlığımızdır seviştiğimiz ıssızlığımız beklediğimiz kimdi kimdi son durakta indirilmiş yolcu menzil şaşırmış kurşun gibi kulağımıza saplanan şu fısıltı şu keskin rüzgar dinsin söz vuruldu eylül ört üstümüze nayino sararsın ömür dediğimiz tende can yoruldu... 25 eylül 2014 Nuriye Zeybek |