NE YEMİNLER BOZDUM 2
Ve kalkar o son tren yolcusuz ve yolsuz
Kim bilir Gidişlerin ahu deliğinde kalışların yapmacık hoşçakallarını Oysa bir savaştır hepsi hepsi Kül rengi zamanların Kan rengi elvedalarından arta kalan Bir çocuk rüyasıdır sonrası Ebetlerin Aslalara yenik düştüğü Gülüşlerim vardı bir vakitler benim Gidişlerim oldu hepsi Ki Çehremde zehri yaşam kaldı Hüznün vurgununda yelkensiz gemilerin yol aldığı denizlere vardık Sonrası İlk düşen ve yerden son kalkan yaşamaktı Ki savaştı Ölümler önemsiz yaşamlar günübirlik olmaktan ibaretti Ve hazan düştü akla ki sevmek yalandı Önce çocuklara anlatmalı Hiçbir mutluluğun sonsuz kalmadığını Sonra yaşamışları vurmalı Bir yanlış içinde devri hüzne kapılmış yolcuları Sonra sormalı Kimin devri kimin nefesi Ben ölürken sen ışıkları söndürdün Ve bütün yalancı seyyahlar adına Hiç sebepsiz yolculara ölüm adına kurşunlar sıktın Şimdi hiç dediğim hiç söylediğimden ibaret hepsi Kısacık Bir ömrün İnsanı adaletinin hayvani arsızlığı Ki şeytan yalvarırken tanrısına Âdem yasak meyvede kalandı Havva henüz kadın aşk henüz cennet varlığıydı Sonra düştü her şey aklın rüyadan düşüşü namına Âdem ölmeden Habil ve Kabil adı yer etti doğmamışların aklında Ki bu ilk cinayet son ölüm dediğinde dünya Sustu melekler Suskunluğunda devri cennet sesleri çağladı Sonrası yıkımdı İlk ölüm son ölümlü Hiç bitmedi Alıştım ben susmaya şimdilerde Yalnızca susmaya Ki Sevmemeye Ki İnanmamaya Ki Gitmeye Alıştım ben yalnızlığıma |
Gidişlerim oldu hepsi
Ki
Çehremde zehri yaşam kaldı
Hüznün vurgununda yelkensiz gemilerin yol aldığı denizlere vardık
Sonrası
İlk düşen ve yerden son kalkan yaşamaktı
Ki savaştı
Ölümler önemsiz yaşamlar günübirlik olmaktan ibaretti
Ve hazan düştü akla ki sevmek yalandı
Önce çocuklara anlatmalı
Hiçbir mutluluğun sonsuz kalmadığını
Sonra yaşamışları vurmalı
yeminler bozuldu
çok güzel bir şiir
kutluyorum
sevgiler