eskiyen bir yalnızlık çökmüş mavilerime,
çölleri yeşertecek kadar kuraklığım,
istanbulu kesmişler toprak kokusundan,
ağır, ağır karanlığın ardına çekilirken maceram,
ölü resimleri çizin benim gökyüzüme,

kaf dağına kalmasın bozulması büyünün,
entariler giydiren akşamlar
silinsin mevsimlerden,
öfkemi paylaşmalıyım
dehşete düşmüş bir kızıllığın süngülerinden.

şimdi ömrüm bir intihar bahçesinde,
gökyüzüne yaklaşan uçurumlarla budanmış,
sesim vadilere urgan boyunda uzanmıyor,
oysa boynumun çatırtısında
gerdan kıran cellatlar,
horon tepiyor.
bildik ağrılarla zıpkınlanıyor
kahramanlık yanlarımız
bizi hala öldüremiyorlar,
ölü bir farenin gözlerinden,
rızık toplayan sefiller.

incire ve zeytine and olsun ki,
merhamet taciri olmadık,
zulmün kanatsız kuşlarında
bir mavi gökyüzümüz olsun istedik,
çok şey mi istedik,
sevda kaçakcısı olduk,
mayın döşeli bir tedirginlikte,
ferman süngülerden,
inecek yolcu var,vefasız bir gül bahçesine
dudağıma yapıştırılmış çıngıraklı bir yılan
adını koyamadığım sancılar doğurmuş
sürgünümü uzatan derviş yüreğim
yıldızlar toplayan çoban.


ölü bir kuş taklidi yapmam gerekiyor,
gözümden akan ırmaklarda kurt kuzuyu yemiyor,
bir kureyş akşamına düşüyorum,
her gece boynuma sarılı ipten,
işkencede bilal,
ipte Hubeyb,
kaç yanık yüreğe süt yerine kan,

esneyen bir yalnızlık çöküyor gecenin cübbesinden,
anlatsam bir kurtuluş harbini Şeyh Şamil’den
ayaklarıma takılı firar, geçemem köprülerden,
ödünç bir hayata yanmışsam, sürgün emrim göklerden.

sürgünüm bir böğürtlen gibi sunulurken cellat mezelere,
ey gönlümün doğurduğu akrep,
öp beni gözlerimden,
Kürşad soyundan değilmi bu miras,
bir başkaldırı, bir isyan,
dişlerimizle samanyolundan
bir ülke yapacağız çocuklara,
gürültülü cümleler kurup,
çekip aynalardan ayaklarımızı,
hüznün diyarına yolculuk,atım Burak..
yanmışsa düşlerimiz,
gürül, gürül şah damarımızda,
beyaz sakallarıma hummalı baharlar asıp,
yürüyeceğim kıyamet duvarına,
beni üşüyen sözcüklerle anlatın çocuklara.
YOLUM SONSUZLUĞA.