Son Öpücük//Tavaf Eder Eteklerimde Ölüm// Karınca uykusu gibi hayat Yaz kış çalışan Ağustos böceği molasıdır ecele pusu kuran Sevgi meşalesi elinde Hoyrat poyrazlara nem olan Karanlık kuyularda Midass’ın yankısı “Ölüm gerçektir” şakaklarında dem vuran. Tabiat göğsünden emzirecek Kibele’nin dudaklarını Bir zerre kök salarken saçaklarından Gök Tanrı’nın gözbebeklerinden sulanacak Eflatun rengi idoller işledim tenime İğreti aşklar gibi düştü dizlerimin dibine Bir nefes çektiğim bohem bir hayat Ölüm, tavaf eder nefesime Ve bir sanrı gece yarısı düşer iliklerime Kaçmak varken sabahın düşlerine Vuruldum topuklarımdan sin’ime Toprak kokar güneş vurgunu gözlerim Ben hala Yaşamın çığırtkan patikasında gezerim. Artık teslimiyet mangası kol gezerken devriyesini Bir tarafı eksikti yüzümdeki masumiyetin Çıralı bir odada pişiyor sanki bedenim Etraf kör karanlık Nur yüzlü peri okşuyor saçlarımı Korkma… Ser’imin altında pusmuş ruhum Tavaf eder eteklerimde ölüm. Solgun meşalenin titrek bakışlarına ısmarlanmış bir hayat Rüzgârında kaybolan Boş bir kavanozun dibinde seyrederken anıları Yakaladıklarım kaldı heybemde Şimdi zılgıt çekiyor huriler ellerimde Gözlerim kapalı gidiyorum Sahte dünyanın eşiğinden Veda busesi eşliğinde Son öpücük… (Pieta) Ümmü AŞCI |
Yakaladıklarım kaldı heybemde
___________Son değildir aşk bulaşmış bir kere,MÜKEMMELDİ....Şairem selam yüreğine
Sevgim çokca,