Ketum GecelerimAlâyiş yürüyüşünde titrek benlik Sahibini arayan kimlik kepenk kapatmış Bir muamma asansörü ki Vaveylâsı dikişli dairelerde saklı Bir mendil avuçlaması üstünü örten Kıpırtısız vazoda yalancı çiçekler Güzelliğin yalanını söylemede Fire veriyorlar bahar asfaltında Hava kararmışken kar bûsesinde Az önce çıkmıştım bu merdiveni Dalım koparılmamışken sessiz kamburunda Köpükler rahatsız ediyor cildimi Sabun gönüller çit çit göç etmişken.. Berzahımda bir göz misafir Mâzime komşu ve bana Bir cezve çıkartıyorum hayretimle Niçin bu kadar bekledim diye Bir sahve yaşamaksa rüyamda Uyandım bana bakan gözle Suğra parkelerde yürümek Bir vuslat parkında park etmek Süfli merakın cidarı yırtılır Ziyâsı ertelenmeyen abrel akşamında Alîz eşiğim kat çıkmada Yükselmede ibrişim helecanım Âmâk kuyumda yürümek bin hayat İnsan anlar endâzeyi bağlayanı Bir yumurta kabuğunda seyahat Kuluçkası kâinata yaslanan Nirengi hazzın betimi böyle meçhul Budur misafir sessizce giden Hangisi ben gitmiyorum dedi! Mevtin sütunları bayrak örmüşken Rengini içime akıttığım ey! Anka işlemeli tabutumda kıpırdanan Bir mermer serhaddi,beni gönderen. Gürsel ÇOPUR |