susmalarda deli gönlüm
durgun bir deniz misali
köz düştü kavrulan yüreğime
zamansız bir rüzgar işte
üşürüm sensizliğe
ruhum sessiz çaresiz ve yorgun
sancılardan arda kalan
ve zaman düğmesi silik
kalbimde atmıyor gibi
oysa
her karanlıkta bir ışık
her sabah bir güneş var demiştin
artık vazgeçer oldum
hayattan

sensiz günlerin ne telafisi
ne tamiratı var
saatlerde yelkovanın bir ayağı kırık
akrep de ilerlemiyor
güneş de acemi bir işçi gibi
ne doğmayı biliyor nede batmayı
yok bebeğim yok
ikimiz ayrı mekanlarda
ayrı karanlıklara bürünmüşüz
nedense
zaman göz kırpmayı unutmuş bize
hadi
ıslak umutlarını ser düş bahçene
arkanı dön ve git

git bilmediğim yerlere
takvim yaprakları savrulmuş dünyamda
bağrıma oturan ağırlıkla
nefes almaya çalışıyorum
oysa her saniye durmak istiyor yürek
olmuyor
saçlarımı okşayan rüzgara fısıldıyorum sensizliği
yüzüne çarpıp geçsin umut ediyorum
sende unutmadıysan beni
ve hala
bir çift göz arıyorsan içinde durduğun karanlıkta
ben karanlık olur sararım bedenini
fazla söz etme
yakın sevgim sana
ruhum uzak olduğu kadar
hadi şimdi
bu sensizlik denilen illeti dizelerden kokla

beni unutma özlemim
özlemim beni unutma.....


cansıla