iSTANBUL
boşa taşın toprağın altın dememişler
ufkumun ruhumun gizemli limanı sevdaların sallandığı söğüt dalı hislerin kralı ecesi çingene pembesi düşlerim ayrılıkların demir gölgesi yüreğim kadar büyük yüreğim kadar zorlu sana sabıkasız sevdalıyım düşünmeden çıkarımı kirpiklerinin altında serdim çarşaf çarşaf umutlarımı büyüksün, büyüksün İstanbul hayatın mavi sularında güvertesi zincirli delişmen deli diyar ömür ne sensiz geçer ne de senli bedenimde yük belamda omuz ağrılarım diğer yanımda sırlarım seni ağırlar allanan gelin künyen asırları solusa da dün gibi taze dertlerim kadar büyük kadeh kaldırdım şerefine büyüksün, büyüksün İstanbul kol kırılır kalır yenden ne sen vazgeçersin benden ne de ben senden dinlemem efkarımın masallarını anadan doğma yarım asırlık sevdam bir gülüşün eritir sarılsan bana candan dedim ya büyüksün büyüksün İstanbul bir yanda eskimeyen aşkların kazınır tene kolay kolay silinmez izin bir yanda geçim telaşı huzurda süt liman olmasa da denizin kaç ayva sarardı kaç âşık sevişti seninle bir su damlasında bir boğaz sefasında başım duman duman bitiremiyor tutkumu ayaklarımda prangalı sevdan Büyüksün İstanbul büyüksün Cansıla |
Yüce duygulu Şair ruhunun güzelliği kelimelere ahankle dökülmüş...
Çok beğendim...
Kutlarım…
........................................ Saygı ve Selamlar.....