Bir Hayat Senfonisiyumuk elimiz körpecik bedenimiz ilk ağlayışımızla kendi penceremizde olan bitenden habersiz dünyaya merhaba derken yaşamadan çocukluğumuzu gömerek içimize ne kadar da çabucak büyüdük hep içimizdeki çoçuğa tutunarak umutla sarıldık yaşamın pamuk ipliğine ermiş erenimiz sabi sübyanımız üç beş nöbeti gibi didikleriz öteleri güzergâh hep aynı hayaller peşinde koşarız erişilen kırıntıya şükredip dolu dolu yaşardık halkada herkes yerini alırdı ocakta patates közlenirken hikâyeler anlatılırdı zemherinin esir aldığı uzun kış gecelerimizde çocuk aklımızla kapılırdık serüvenin sihirli akımına fikrimizi yükleyip hayallerin kanatlarına yolculardık yarınlara tırmalarken arayışı pembe tablolar çizer yükselirdik arşa bulutlarda gezer deryalarda yüzdürürdük salı kâh ısıtırdı içimizi kâh üşütürdü hikâyenin gizemli finali yaşamın acı gerçeği bıçak sırtı ayrıntısında tatmamak için yenilgiyi umutları düşlere katık yaparak zamanın ayak izinde uyutulurduk bugünün dünün çocukları masallarla ninnilerle avutulduk töreyi damarımıza boca edip büyütüldük asıl olan tema o ki hikâye kişinin kendisi yaşam çizgisi, dağarcığındaki beklentisi ömür boyu esintisi daha da ötesi Çıkmazda yön bulup var olması İnadına direnip ayakta kalma kavgası yaşın önemi yok işin doğası resmi bu her zaman bir hikâye anlatana ihtiyaç vardır küçüklerin büyüklere küçüklerin küçüklere arkadaşın arkadaşa erkeğin kadına kadının erkeğe hayat bu ya kim olmuş dünyaya direk bir varmış bir yokmuş hayat ve hikaye denge dedikleri bu olsa gerek her şey bir an başlayıp bitmesiyle.... Cansıla Şiirime ses olan ( FARUK BİLGE ) Beyefendiye Saygılarımla |
Okuyarak paylaştım...
Kutlarım…
........................................ Saygı ve Selamlar.....