bölük pörçük rüyalarımın kahramanı
sen adamım;
sitemim sanadır

çat kapı ritimsiz gelişlerle
bölersin yarım yamalak uykumu
hiç edersin gecemi
heybene doldurarak
döşümde kalan
iki dirhem neşemi

hasret yeli sarmalarken bedeni
teğet geçer
raks eden imgeler
duygular kan ter içinde
geceye damgasını vuran koca bir boşluk
katmerleşir sabır
restini çeker açıkça
yazmam diyor kalem
diğer yarın olmadıkça

arsız yürek inada durur
hayallerim yüzümden aşağı düşer
olan biteni aklım almıyor
iki şehrin yakası gibi
umutlarım bir araya gelmiyor

yitik olan cümlelerin kökünde kuşlar şakıyor
sanki uzaklarda gizemli bir göz
umursamaz tavrıyla bana bakıyor
bilmez ki tutkuya esir düşmüş tenimin her karesi
mavzerin gölgesinde
bayram niyetine tadar yası
işgal altında can çekişen
gönlümün coğrafyası

ahh be sevgili
içim acıyor içimmmm
hiç hesaplamamıştım
sevdanın bu denli acımasızlığını
ve de mum gibi vefasızlığını

oysaki;
ne kadar abartmışım
olsan da olmasan da güneş doğuyor
yağmur yağıyor
mevsimler de değişiyor
arada bir hüzün bulutları çökse de
yiten zaman
yüreğimde yüreğini sökse de
ödettiği bedeliyle
akıp gidiyor ömür
sancılar doruk da
karanlığın vadesi milim milim doluyor
güne direnmeyen gecenin ardından
sabah oluyor sabah oluyor..

cansıla

Şiirime ses olan sevgili arkadaşım ( Nilgün Paksoy Karabiber ) Teşekkürler...