Boşa Geçen Ömür
Ömrümü harcayıp sona gelmişim
Pişmanlığa bile zaman kalmadı Sanmayın dünya da her gün gülmüşüm Gönlümden hüzünler eksik olmadı Bir zalime kanıp gönlümü verdim Sevildim sanırken ihanet gördüm Kalbimi vuslatsız aşklarla yordum Bu nasıl kaderdir aklım almadı Yüreği çarmıha gerip dildiler Başım dara düştü çabuk sildiler Uzaktan bakanlar mesut bildiler Mutluluk kapımı bir gün çalmadı Hüzünler üstüme geldi dörtnala Karalar mihmanım dönmedi ala Hayat denen yolda girdik kol kola Yapıştı yakama, bir an salmadı Dur durak demeden, yağdırdı cefa İçten bir oh çekip sürmedim sefa Bitmedi çektiğim kalkmadı rafa Aksilik peşimde, hiçte yılmadı Direndim yaşamın hep yokuşuna Umut teğet geçti çabam boşuna Özverim gitmedi, Hakk’ın hoşuna Huzur çeşmesinde tasım dolmadı Cansıla Şiirime ses olan sevgili arkadaşım (SEVDALİNKO) ya Sevgilerimle |