Yüreğim Sensizliğe Çoktan Alıştı
Zahiri görüntün
Günün yirmi dört saati Yüreğimin ağır misafiriydi Asrın aşkıydı Beni bilmem ama sen hep bendeydin Sessiz çığlıklarla yaşayan Züleyha’nın gözüyle gördüğüm Yusuf’umdun Oysa görünürde Sen yoktun Bir zamanların mişli sevdasında Güne dönüyorum Şimdilerde ne sevda, ne seven, ne de sevilen kaldı Mevsim hazan Dalına vedalaşmayı bekleyen yaprak gibiyim Umutlar yollandı Yorgan gitti Sürümce deki davada bitti Hayallerimde kaldın, Hem de bin bir yamalı hayallerimde Kâbusla biten düşlerimle Aslıya yanan kerem bildim seni Sönük, sessiz, hissiz… Senin mecrandı Sustum kaderime, sustum; İçimde boranlar koparken Ben sana kıyamazken Ya sen sevgili Sense bırakıp giderken beni Her parçamı bir yere savurdun Yaktığın ateşle yüreğimi kavurdun İşte o yürek şimdi sessiz Gözlerim buğulu, sis çökmüş gibi Görünmese de yaş dökülüyor sağanak yağmur misali İçimde fırtınalar esiyor, ufukta batan visali Ve düşünüyorum Sahi sen bu kadar acımasız bu kadar vurdum duymaz mıydın? Oysaki ben… Deli fırtınalar savururken bulmuştum seni Bir liman arıyordu serseri gönlüm Bir avuç sevgiydi yüküm En büyük yıkımım oldun Böylece sonlandı öyküm İki arada bir deredeyim Duygular yorgun iki büklüm… Sende bıraktıklarım senin olsun Sadece sevgimi, Onu bana geri ver Unut gitsin teferruatı Şimdi sevgili; Kaderine terk edilmiş Batık bir gemi misali, Yosun bağladı sevgi dolu gönlüm Devleşen direncimin bezginliği ramak sayıyor Yokluğuna direnip bir başıma yaşamak Yüreğim sensizliğe çoktan alıştı… Hiçte zor gelmiyor artık Mizacım değil olup bittilere şaşmak Vazgeçilmezimdir engelleri aşmak Cansıla Şiirime ses olan ( Faruk Bilge ) beyefendiğe saygılarımla.. Tüm Gönül Dostlarımın Kurban Bayramını En İçten Dileklerimle Kutlarım.. |
Etkili yorumu için de Faruk Bey'i kutluyorum.