/açık deniz öncesi son iskelenin birer ucunda, gelecek son gemiyi beklerken/

şimdi ikimiz,
rüzgara karşı rüzgarla yol alan, bu son geminin üst güvertesindeyiz
dalgasız ve bulutsuz bir dürbün elimizde, ne denizdeyiz ne gökyüzünde.
şimdi ikimiz,
uçsuz ve keşfedilmemiş kainatın, yağmur ıslağı açılmamış perdesiyiz
sırılsıklam içgüdüyle içimizde, el değmeden sevişir gibiyiz yüreğimizde.
şimdi ikimiz,
kuşlar ve kelebeklerimiz sustu diye, tam çıkmaya başlamışken sesimiz
hasreti vurmalı sazlar gibi içeriz de, ayılmaz sarhoş oluruz güvertemizde.
şimdi canımın içi,
sımsıkı saklandığımız bu kuytu şiiri, her cümlenin sonunda bir virgül gibi
oku bana sen gibi, yağ bana yağmur gibi. . .

tebrikler sayın cevat çeştepe..çok etkileyici, adeta sanat eseri şiiriniz için kutlarım..selam ve saygılar...

şimdi ikimiz,
rüzgara karşı rüzgarla yol alan, bu son geminin üst güvertesindeyiz
dalgasız ve bulutsuz...
ve de yalnız, sessiz bir bakış atarak sağa sola...
hiç bir uçurtmanın ipini de biz koparmadık...
hiçbir cama da taş atmadık...
hiç bir çocuğun topunu da patlatmadık...
sadece isyankar bakışlarla içimize gömüdük belki de bakışlarımızı değiştirdik ki isyankar olma hakkımızı da kaybettik...
mustafa yılmaz

"sana bu şiiri,
sonu sonsuzluğa varacak bu yolculukta yazıyorum, bir başlangıç gibi
oku beni ses gibi, es beni rüzgar gibi. . ."

Ne zaman şiir okusam kaleminizden, düşüncelere dalıyorum dize dize...
Ki boş değildir hiç bir dize...

Kutluyorum, saygımla...