Dallar rüzgâr sağdığında sonbaharın memesinden
Kuru yaprak savuruyordu, gözlerimde her ifade...
Şakağımın kaşlarıma ‘haydi doğrul’ demesinden
Şimşek kabarcıklarının azdığını biliyordum.
Böyle tekinsiz değildim, böyle yayan ve piyade
Kime neleri ne için yazdığını biliyordum.
/beni sevmediğini de...


Ne kadar yersiz söz varsa ve ne kadar eyersiz at
Dil bağlı gün çiğniyordu, âb-ı ciğerimde sade...
Hasret diz dirediğinde gecesi geceme tezat
Gök ceylanımın nerede sızdığını biliyordum.
Sorduğumda yalınayak ziyaretimden ziyade
Suçunu bastırmak için kızdığını biliyordum.
/beni sevmediğini de...


Ruha ayan oluyordu, ruhundan telâşe bir hâl
Hiç umulmadık anlarda yudumladığımda bade...
Sesinle ve suretinle yankılandığında mahâl
Başka meclislerde beni ezdiğini biliyordum.
İster ‘tozpembe rûya’ de yahut ‘yarım bir riyâ’ de
Hangi meclis-i edepte gezdiğini biliyordum
/beni sevmediğini de…


Yirmibeş Ocak İkibinon – Gaziantep

Hakan İlhan Kurt