Güveneceğin kimse kalmamış el olmuş
Gözden sakındığın güller soluyor BABAM
Menfaatten ötesine gözler kör olmuş
Gönül hoş görmekten yoruluyor BABAM

Su akmış kendine göre yolunu bulmuş
Kollar kanatlar kırık yen içinde kalmış
Sabır testileri bile tezinden dolmuş
Edepsizce gönüller kırılıyor BABAM

Eş dost gardaş bacı bile yalan oluyor
Düşmeye gör yanında kimse kalmıyor
İnsan sağ omuzda bir baba eli arıyor
Yerin bu dünyada dolmuyor BABAM

Dünya artık eskisi gibi dönmüyor
Büyük küçük bile birbirini bilmiyor
Tüten ocağın sönmüş ateş yanmıyor
Giden gidiyor geri gelmiyor BABAM

Ana baba kaderdir kula seçilmiyor
Şükür olsun bana böyle kapı açılıyor
Ektiğinden başka bir şey biçilmiyor
Neden kimse farkına varmıyor BABAM

İnsanın nefesi evlatmış gerisi yalan
Evlattan ötesi ya akrepmiş yada yılan
Bu sözlerin bana en güzel miras kalan
Gözünden yaşı başkası silmiyor BABAM

Kuzörenli Şair
Halil KARADERE