KEŞKE HİÇ BAŞLAMASAYDI ...
seviyorum seni ...
soluk almak gibi en derinden bir dağ başında çamların kokusunda , ve oksijenin yogunluğunda ** belki de biraz fazlasıyla içmişliğimsin çilingir soframızda maziden kalmış bir kaç kadehi ya da hiç içmeden sarhoşluğumsun sen benim, kırık dökük kadehler arasında kalan öylesine mahzun, darmadağın anılarımsın ** neredesin şimdi kimbilir hangi iklimlerdesin gökyüzünde binlerce yıldız hepsi ışıl ışıl , sevdaları aydınlatır kimileri oysa ki, ben kayan yıldızların sayısını unuttum artık bir seni unutamadım, kahretsin ... ** sevgili, seviyorum seni ... keşke hiç görmeseydim, hiç sevmeseydim seni ; orası da ayrı mesele ya ... ** o gün rastlamasaydık birbirimize, belki ,yazmazdın o ilk kelimelerini "merhaba" "hava şu anda nasıl istanbul’ da?" "güneş var mı?" ** ah be canım, çok uzak iklimlerdeydik biz seninle ama, ne bileyim işte sevmiştim daha o anda seni "burada hava hep kapalı hep soğuk ve puslu" demiştin yalnız dünyama ışık olmuştun sevgin ile yaşayabilmiştim o günleri ... ** her neyse ... zaman akıp gider ve, geriye kalan nedir ki işte görüyorsun , sadece iki kelime hepsi hepsi ... seni seviyorum ... ** neredesin ... kiminlesin ... ellerinde kimin elleri ya da yüreğinde hangi sevda ... bilmiyorum şu an ... ** keşke diyorum işte keşke hiç başlamasaydı aramızda yaşanmış her ne varsa aşk’dan yana ... MERT YIGITCAN maltepe istanbul 05/07 / 2010 21:53 |