ELLERİN
Hazanlar sarıyorken benim dertli başımı
Baharın müjdesini verdi bana ellerin. Solan çiçeklerime döküyorken gözyaşı En nadide gülleri derdi bana ellerin. İzbelere düşürdü beni bu fırtınalar Köhne kandile bile gönlümün hasreti var Serseri rüzgar gibi bulamazken bir karar Kalbime dost dünyayı serdi bana ellerin. Dudağımdan düşmedi bu kırık tebessümler Çözülmek ne bilmedi bu ifritten düğümler Kavrulan dudağıma vefasızken güğümler Abı hayat avuçta erdi bana ellerin |
gerçekten çok güzel bir anlatım . edebiyatımızın imgelerini bu dönemin şiiriyle ustaca ifade etmişsiniz.Hüzünve umut aynı dizelerde yaşıyor.... tebrik ederim hocam.... saygılarımla...