HASRET GÜLLERİ
Gözlerimde hayalin can bulunca bir anda
Bir ateş düşüverdi bir şey yandı bu canda Bahar bilmez gönlümün bu vefâsız cihanda Birden açıp içinde yandı hasret gülleri Akşam oldu yollarda herkes çekti dengini Hasret döndü tufana yıktı sabır bendini Yenemedim ömrümce şu gurbetin fendini Yüreğimde hicrâna kandı hasret gülleri.. Karanlık sardı yeri acı veriyor bana Boyun büktüm yalvardım hasretle yana yana Rabbim n’olur kaybolan umudumu ver bana Beni böyle çaresiz sandı hasret gülleri Bulmuş idim bir bağda güllerin en hasını Kokladım doyamadım tatlı rayihasını Görüyorken ömrümün en güzel rüyasını Beni bırakıp giden candı hasret gülleri Sazı kırık aşığım perişandır tellerim Dağları duman tuttu yol vermiyor bellerim Bütün güllerim soldu bomboş kaldı ellerim Gözyaşıma lokmayı bandı hasret gülleri Kerem gibi yollarda Mecnun gibi çöllerde Bir damla su aradım kurutulmuş göllerde Boşa sefa bekledim kızıl yaban güllerde Konaklayıp geçtiğim handı hasret gülleri Unutulur sanmıştım uzaklarda busesi Gönlümü nâlan eden gülden yumuşak sesi Dolaşırken ölümün tende soğuk nefesi Son gece yine seni andı hasret gülleri (Mayıs-1984) |
Bana yaptığınız bu güzellikten -torpil demeye dillim varmadı)))- dolayı çok teşekkür ediyorum. Bu dörtlükleri şiir defterime alacağım ve altına da bana ithaf edildiğini yazacağım... Çok sağ ol ablam...
Saygılar..