SUS DEDİ SUSTU SONRA ÇOCUK SUSTU
Mekansızı söyleyeceğim şimdi
Eskiydi şiirler ve ölümler eskimişti Kimsesizlik mi sessizlik mi diye sordu desisekar Anlamadı önce susmuştu bilmiyordu ki yağmurlar dinmişti Nar-ı namahdud dedi sonra ifritin uşağına Sessizliği bıraktılar gecenin ortasına Istırabını bin melek söyledi ıslahını bin iblis Zayi olmuştu avuçlarında zalam-ı zamir Davullar vuruldu sonra mavzerler patladı Önce insandı faili meçhul ölümlü Sonra Yok dediler adına Bütün şehri yarları suspus ederek Ardından katil denildi şiirin sahibine El pençe divan dururken Dilleri kesilmiş hırıltılı köleler Uzak dedi söylediğinin ismine Hem de ne uzak Şehirler arası bir otobüsün ter kokan koridorlarında bırakmıştı Ruhunu Sonrasında adı icat edilmemiş Tren garlarında keşfetmişti Felaketini Olmadı Şehir hatları vapurlarına adım attığında Ölümlü devriyeler Ölümsüz yalanlara devretmişti mesleği Sınırı aşmıştı Sustu Önce kendi sustu zannetti çocuk Beklide susturuldu Kimsesizlik dedi sonra aklınca Öyle ki Uzattığında ellerini Uzanmış gecenin saçlarına İsterik bir söylence düştü en karanlık yıldızdan Titreyişleri dinmemiş avuçlarına Sus dedi Sustu sonra Çocuk sustu Sonra dindi şiiri ki yağmurlar dinmemişti Kızıla çalan mavi çınlıyordu ufukta |
Sus dedi
Sustu sonra
Çocuk sustu
Sonra dindi şiiri ki yağmurlar dinmemişti
Kızıla çalan mavi çınlıyordu ufukta
LAYIĞINI BULMUŞ BİR ŞİİR
TEBRİK VE TEŞEKKÜRLER GÜZEL ŞİİR İÇİN
DEĞERİNİ BULMUŞ GÜZEL BİR ŞİİR OLMUŞ
TEKRAR TEBRİKLER
SAĞLIKLA KALINIZ,ŞİİRLERLE YANINIZ