NEŞET ERTAŞ'A SAYGILARIMLASen türkü söylerken Neşet baba Dörtnala bir at koşar göğsüm de Savurarak yelesini rüzgarda Ulaşır dağların en yükseğine İstanbul sancılı bir şehirdir usta Doğurmaz sabahları gece Yüzünde bir öfke Umutlar darağacında Acıyla donanmış her bir sokağı Kimi bağrına bassa Bürütüs’ün kahpe bıçağı Sazın yankılanır karanlığa Yeni bir trent,türkü barlarında Sen buraların ozanı değilsindir aslında İnsanlardır gelen,senin toprağından Ey! Fırtınalı ozan Ben bu sazı nerde olsa tanırım Yaş dolar yüreğime,kanar gizli yaralarım Ey!yağmurların ozanı Yerleştin can evime Bırak unutayım kendi mi? Sazının nağmelerinde Gün ışığı titriyor sesinde Buram buram, Anadolu kokuyor türkülerin Sözlerinde bir sır var, çözülememiş Bağlaman sevdaya yanmış, sönmemiş Açılmış taptaze yeni bir yaraya Gönlünün ve yüzünün suretini, tellerine vermiş Vurmuş yeşili gözlerine Zahide’nin Haydar haydar esmiş dallarında Dağılmış tuzu sabah rüzgârına Deli gönlüne düşmüş bir gün acem kızı Bile bile, yalan olduğunu dünyanın Rengine kanmış Hayale kanmışta gönül boşa aldanmış Duman çökmüş bazı gesi bağlarına Başka göklere, başka sevdalara açılmış yürek Yazını kışa çevirmiş felek Yapayalnız yürürken türkü ormanında Kendine gelirsin birden, Gecenin karanlığında Dudağında bir nakarat? Yeniden, yeniden? Neredesin sen? Neredesin sen? Neredesin sen? |
selam olsun yazan kaleme
üstad a
dua ile