sen, çakarken anlıma sevdanı
ayrılıklara büyüttüğüm masal misali
ezberimde söz yangınların

bil ki;
bıraktığın çerçevelerde küllerim
geçmişin ün`lerinde bin kez doğurdum seni

şimdi;
titreyen avuçlarımda yokluğun
her iç çekişime çatlayan hasret
ki yabancıdan daha yabancı bakışlarında azar

ergenliğin uçuşan kanatlarında
kabuk döken yaralarımın ahtı
dayar şakağıma intiharı

daha dün;
okul çıkışlarında titreyen sevinci karşılayan sokak başı
dönerken bin nazla bakışlarım bakışlarına
çocuk korkularımın savurduğu çıkmazda
tüyü bitmemiş ürkekliğimi amacına bağışla

bugün;
kuruduysa aşk
gidişin yağmurlarında göğsüne ektiğin kin tohumlarında
hazan sarmaşığı ikimize dön ve bak
bedenine sığmayan ateşi bende unutuşunla
gözbebeklerimde biriken dar`a asılı günahsızlığım


kim serpti göçüme kızıl toprağı
ne olur dön
çehreme lehimlenmiş kederi merhamet büyüsüyle sağ

ben, seni ağladım yıllarca
sen, beni aşkla

yenilen
yenilen
yenilenelim yar




Sude Nur Haylazca