Yine de Diyemedim
Adını andıkça “efendim” diye
Güzel sesin duyamadım sevgilim. O nâzik gönlünüz kırılır diye Hiçbir sözden cayamadım sevgilim. Alda götür beni n’olur iline Nasıl dayanayım tatlı diline Gül toplarken es bir kaza eline Değse diken kıyamadım sevgilim. Sevki sevgilinin sızısı dinsin Aşkın râyihâsı rûhuma sinsin Öyle ki sen benim, ben ise sensin Güzel huyun sayamadım sevgilim. Âşıklar mâşukun tâzimle andı Onların bacası dumansız yandı İçtiğim su, boğazımda tıkandı Sensiz lokma yiyemedim sevgilim. Hicran ateşiyle yandım, kavruldum Aşkın rüzgârıyla göğe savruldum Seni gördüm can evimden vuruldum Sevdiğimi diyemedim sevgilim… 27/06/’10 Hanifi KARA |
Sevdiğimi diyemedim sevgilim…
bu iki satıra göre yorum yazıyorum, diyorum ki gördüğün, hissedilen ilahi aşkta olsa yürekten söylenmeli her fırsatta, bir kula sevda da olsa söylemek lazım...
yani aşk asla gizlenmemeli...
selam ve saygımla değerli hocam...
Eli/f tarafından 6/27/2010 3:09:26 PM zamanında düzenlenmiştir.