Her şey bitecek bir gün.
Vakit tüketecek tenimde ki tazeliği.
Bayatlayacağım haftalık ekmek gibi.
Eskidikçe, değerim artmayacak yıllanmış şarap misali.

Atılacağım bir köşeye.
Ne halim varsa göreceğim.
Oysa senden başka her halim tükendi benim.
Görmeyeceğim.

Her şey bitecek bir gün.
Geçmişin yangını kalacak avuçlarımda.
Ellerimden dumanlar olacak semada.
Seni arayacak rüzga,r her savruluşunda


Gözlerimde hurafe bir beklenti.
Gözlerinde kinli bir eklenti.
Kulaklarımda acılı bir söylenti.
Kulaklarında nankör bir körelti.

Körpe bir yalnızlık olacak yastığımın her tarafında.
Kahvaltısız sabahlar, tuzsuz, şekersiz sofralar kurulacak önüme.
Çaysız ikindiler, kahvesiz akşamlar,
Sayısız tiksintiler, çaresiz kaçanlar olacak ölüme.

Ama biliyorum.
Bitecek bir gün, beni sarhoş eden bu yayık çalkantıları.
Tuz basacak bağrıma,
Sensizliğin derin saplantıları.

Bildiğim bir şey var.
Umduğum bir şey de var.
İlk defa yanlış olsun istiyorum bildiğim.
Umduğumun doğru olması tek dileğim.

Lakin sen her şeyi bitireceksin bir gün.
Bir kaç haykırışa feda edeceksin varlığımı.
Nefret söylemlerinle bastıracaksın sesine olan açlığımı.
Tokatlarınla dindireceksin, içinde ki hiçliğimi.

Tacını atacaksın telli duvaklı umutlarımın.
Katledenlerden olacağım sana göre.
Zalim ve yalancı olacağım gözlerinde.
Haşin ve gaddardan ziyade bir sıfat taşımayacağım sende.

Birinci ömrünün, ikinci belası,
İkinci hayatının, üçüncü tekil şahsı,
Yeni kaleminin ilk karası,
Kara defrerinin ikinci sırası...

Oysa tüm beyazlarımı dökmüştüm gül kokulu sayfalarına.
Yakaran dileklerimi salmıştım en bedbaht anına.
Akmıştım nehir misali kasisli yollarına.
Kırık ayaklarımla bile gelmiştim yanına.

Oysa işgali önlemekle geçti ömrüm, tüm cephelere koştum.
Şimdi tüm silahlarım boş.
Kış ayında yangınlarınla, yaz ayında buzlarınla boğuştum.
Benle sen, hep ama hep aydınlıktın ama ben sensizlikle hep loş.

Oysa nasıl da ıslanmıştım yağmurda,
Seni koruyabilmek pahasına.
Düşmemiştim, büyük savaşlarda,
Yitip gitmek tasasına.

Oysa yokluklarında bir orman gibi tutuştum.
Her yerde seni aradım, semada kartal gibi uçtum.
Kaplanların arasında ceylan gibi koştum.
Ama bitmedim, bu sevdayla hep coştum.


Kırık dallarına kuştan tabip gibi kondum.
Sen sancıyla yanarken ben acıyla dondum.
Sen zaten gitmezsin diye, başımı yollara koydum.
Sen defalarca bitirdin, ben defalarca doğdum.


Biliyorum bitireceksin bir gün beni, savuracaksın yellere.
Lakin şunu bil ki;
Ne doğuracak bir ana kaldı beni.
Ne de doğurtacak bir ebe.



Nuh BARITCI