Bu Bir Kulunç Tutulmasıdır
Civcivli akşamlarda
Minyatür albeniler takınan bir şiir Kırmızı ışıkta durur. Durmaksızın Gözyaşları içinde soldan giden sözler Sağa çekilir Makinelerden midesi bulanan akıl Cahil cesaretini düşürüp kanlar içinde Kısır kalır. Ve kaldığı yeri artık Hatırlamaz o şiir Hiç kurcalanmamış bir kilit kayıp dilini Şifalı sular dolu kurnalarda arar Saldıran kara ormanlarda Bu bir kulunç tutulmasıdır. İnsanla ah Ah’ la aşk arasında geçen Raflarda imha bekleyen Sus basmış birçok; çok önemli an Anlaşılmak için şiire yaltaklanır Bir görmelik düşün hatırına Düşünün… Kalbine dokunmamak için Yüzünde yürüyoruz acılarımızın Uzamış tırnaklarıyla parmak uçlarımız Pençe gibi. Bilmiyoruz… 1462bin10İst. |
yine muhteşem bir anlatım. yine "şiir" okumanın keyfi ...
"Kalbine dokunmamak için
Yüzünde yürüyoruz acılarımızın"
bu naif söylemde bahsi geçenlerden değilim. çünkü, acılarımın kalbinden de ciğerinden de geçtim.
teşekkürler.