Çabaladıkça çıkmaya bir uçurum kenarından sevdamla ,
Daha bir gömüldü yaralı yreğim daha bir battı çamura
Nice şiirlerimi bıkmadan sunarken sana anlatırlar diye
Daha bir katledildi kalemim daha bir küçüldü düşlerim.


Belki ben şair de değildim, güzel değildi belki namelerim
Nazım Hikmet, ten yazdım sana Orhan Veli den Mevlanadan,
Hüsnü Dağlarcadan Seranakovdan Ömer Hayyamdan Mahzuniden
Tüm şairlerin en güzel şiirleriyle anlatmak istedim sana anlamadın.


Ve zaman uzaklaştıkça uzaklaşıyordu benden çaresizlik bir yerimde
Aşk yaralandıkça yaralanıyordu mahsum kalbimde acı bir yerimde
Kalemim yıpranıyordu ağlamaktan benimle gözyaşları bir yerimde
Gidiş demiyorum buna yok oluş olsun adı ama senin bir yerinde.


Adı aşk olan duyguyu anlatmak isterken sana acıyı öğrendim sende,
Ki yok tu aşkın okulu geç anladım yokmuş duyguya sebep sende,
Bu satırları ister bir veda istersen bir sitem yada hiç bil kendince,
Beni sevmeyene ilanı terk bu ilanı aşkı anlamadın bunu anlarsın işte.


Çıktım o derin çukurdan usulca yol aldım umut hastahanesine,
Kalbimi duygularımı geçmişimi vede yaralı aşkımı braktım tedavide,
Bu gün yarın düzelecek hepsi savaşından kalan anı bile silinince,
Beni sevmeyen sana ilanı terk bu umutsuz bir vakasın çare kalmadı bende.. ,


uğraş aşkar