sessiz infilak
.
ne rüya alemi ne de gerçekti zamansızlığı vurduğunda saatin tıkırtısı toprağı tekmeleyen gecenin konuğuydu karanlık umut göz kırpardı yıldızlarda kalpte kök salmış bir ağacın gölgesinde belki uykudaydı aşk / uyuma ateşti ölümsüz gökyüzü karanlıktan sonra başka bir yaşamda çürüdü nefesi usulca rüzgarın ruhu soluksuz kaldığında belki saklıydı masumiyeti /dokun hikayesiydi gözleri cenneti sunamazken avuçlarında isimsiz gözyaşları asılı kirpiklerine ve bakışlarına çoktan yerleşmişken kan belki bilinenden bilinmeyene doğru yürüyordu /korkma duyuyor musun taze çimenlerin kokusunu ışığı sakın kapatma belki buluşur uzaktan ellerimiz /itaat o gece ölüm çiçekleri yağıyordu gökten bak azrail ile dans ediyor kelebek |