Aç anavuçlarıma aç an yetim ağzı büyüyen kardelen vurdukça sır küpü odaların nasırlasmış öfkesi kıldan ince kılıçtan keskin köprülere s/alınır endam lakayıt kelepir aşk tapularına gönül biz, fermanla dar`da değerini yitirmiş kahve döküyorken kırk yıllık hatırını fincanlara çaresiz dönüşler bir nefes uzağa yad`ız eskidikçe yansıma aynaya yabancılaşma kendine gücenen adımlarda ölümün gri benzine oturan imge imdat çığlığı şiirler kopsak sevdanın kara çeşm`inde sayıklamalar kusur hastalıklı üleşimize müptela dize dize kusmadan da olmuyormuş ustam Sude Nur Haylazca |