yine çağırıyor beni hicran kuyularında
gece yağmurlarına karışan sesin
karışıyor yağmurlara hüzünler
ete kemiğe bürünüyor karanlığın içindeki siluetin
bir şimşek çakıyor aydınlanıyor yüzün
hatırlıyorum yeniden yanılgımı aramızdaki kıtalar uzaklığını
biliyor musun sevgilim neden gece yağmurları var
balıklar suda ağlar
martıların göz yaşını gizleyecek gökyüzü var
oysa dağlar sadece gece yağmurlarında ağlar

bir kez daha geçiriyorum iğnenin deliğinden çırpınan ruhumu
işliyorum siyahın şiirini sessizce uçurumlara
havada hasretin dudaklarına değmiş karanfil kokuları
uçurumun ucunda ben..
senden gelecek son rüzgar postasını beklerken
kayıbım rüzgarın önüne kattığı yapraklar kadar
gece yağmuru dağılıyorken gülüşüyor harfleri toprağın
çağırıyor beni kucağına
işte koyuyorum dizimi toprağına
eğiliyorum önünde
karanlığın içinde seçilemeyen bir siluetsende
gece sarmalıyor bileyerek kirpiklerini bir değse yüreğime
gülün ayaklarına düşen bülbül kadar ölesim var

damarlarımda dört nala atlar
arkasında kan tomurcukları gibi kızıl taylar
aramıza giren dağların tohumlarını
ciğerime sapladığı gelincikler
kızıl kıyamet bir gece
sürünüyorum bak işte yüz üstü yerlerde
asi akan bir nehir gibi
kıyılarındaki karanlıklara gömülüyor
kibirli gururumun tükenmiş külleri
BUKET CİHAN TEMÜR