kırk yıl gece kırk yıl gündüz sürecek yolda
cesur yüreği ile yola çıkan kelebeğin
üçüncü gün ölüşüne kafiyeler arıyorum


aruzlarım firarda metanetini kaybetti vezin
dağılırken dal yaprak
en güzel çağlarım yaşlanıyorken zindanlarda
kelimelerimi süzdürebiliyorum sadece
özgürce güvercin kanatlarıyla
tetiğine basılmış gece
yağlı kurşun gibi saplanırken çiğerlerime
ağlayan mısralar yaza biliyorum anca
bana birtek ayak izin kalmıştı
sildi yağmur yenildik ikimizde zamana
dolaşma artık yağmur düşlerimde düşkünleşiyorum hatırladıkca
şimal rüzgarlarında yarlar gibi yarılan dudaklarımı döküyorum şiirime
beni kara dantelli kutuna bırakıp gidişine
ağlamıyorum artık başımı kendi omzuma koymayı öğrendim
gidişinle açılan kara delikleri
ağlayan mısralarımla dolduruyorum
sen ağla şiirim ben yokum artık
astım gölgemi benim için diktiğin kiraz ağacına
aç pencereni dağılsın yıllanmış bekleyişim
yaralarımı toplayıp şimal sana getirsin
umutsuzluklara bileniyordu hançer gibi gidişin
küçük bağrına çekip rüzgarı bir yağmur tanesi
gidişini siliyordu telaşla merdivenlerindeki ayak izlerinden
öylesine mahcup bakışlarımdan tanıdı beni
yeniliyorduk ikimizde zamana
ilk şiirimi sana yazmıştım yağmur
tut şimdi minik ellerinle avuçlarımdan sımsıkı
öde borcnu seline kattığım gözyaşlarımı
ıslaklığınla alıp götürdüğun herşeyimin yerine boğ beni ilhamlarınla
sen yağmur değilmisin neden yeniliyorsun zamana

çek içine gece şiirlerini ay ışığıyla yolla
bana uyaklar aratma borçlusun biliyorsun
hiç olmazsa bir avuç su getir
sevgilinin gidişiyle alazlanan yangınıma
şiirimin tek katığı yokluğunda yağmur
bana bir avuç su getir doldırayım göz çukurlarıma
beni terkeden herşeyin yerine
borcunu öde yağmur hiç olmazsa gözyaşlarımı koy yerine
öde borcunu yağmur biliyorsun borçlusun

BUKET CİHAN TEMÜR