AMİRİM…!
Güvendiğim, inandığım/Nefsim bana hile yaptı.
Dost zannedip dayandığım/ Her fırsatta çelme taktı. Düşman kere düşman çıktı/ İyiliği yaktı yıktı, Canım yandı, ruhum bıktı/ Bir derdime bin dert kattı. Emareden levm etmedi/ Mazereti hiç bitmedi Sorsan beni incitmedi/ Suçlarını bana attı. Ne ilmi var ne irfanı/ Ne saf temiz bir vicdanı, Hayvan eder bu insanı/ Körle yattı şaşı kalktı. Ben aldandım, o kandırdı/ İsyan edip baş kaldırdı, Kuduz gibi hep saldırdı/ Paçamızdan fena kaptı. Sen şahsın, ben kulum derdi/ Haram bilmez helal yerdi, Önceleri dadak verdi/ daha sonra berbat çarptı. Şer işlerde bilmez reddi/ İhaneti cana yetti, Ölçtü, biçti, hesap etti/ Tartmaz olsun, nasıl tarttı. Akrep çıktı aşımızdan/ Soktu iki kaşımızdan, Pislik yağdı başımızdan/ Bende battım, oda battı. Erdem saydı her zilleti/ Merhem saydı tüm illeti, Cennet gibi bir nimeti/ Aldı üç beş pula sattı. Faydası yok hepten zarar/ Aldatacak adam arar, Hüküm koyan verdi karar/ Yolu cehenneme çattı. İkameti şer bölgesi/ Yattığı yer nâr gölgesi, Yaralıda her belgesi/ Kayıtlıdır zapt-ı raptı. 14.04.2010…….Mustafa YARALI |
ÜSTADIM, ANLAŞILAN AMİRİNİZDEN ÇOK ÇEKMİŞSİNİZ. NE YAZIK Kİ BAZI AMİRLER YÜZE GÜLÜP ARKADAN KUYU KAZIYORLAR. BEN DE AZ ÇOK BUNLARI YAŞAYAN BİR EMEKLİYİM. DERDİNİZİ VE DERTLERİ DÖKEN ŞİİRİNİZ İÇİN SİZİ TEBRİK EDERİM. SAYGI VE SELAMLARIMLA...